[WYROK] Niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego

Zasada „in dubio pro reo” wyrażona jest w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego i jest ona ściśle powiązana z zasadą domniemania niewinności. Istotą tej zasady jest to, iż wątpliwości nie dające się usunąć w drodze czynności dowodowych sąd musi rozstrzygać na korzyść oskarżonego.

Zgodnie z tą zasadą Sąd Rejonowy w Brzesku wydał 15 marca 2016 roku wyrok w sprawie oskarżonej o udział w zagranicznej grze losowej przez Internet na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak podkreśla Sąd w uzasadnieniu oskarżyciel zaniechał podjęcia jakiejkolwiek próby udowodnienia, że oskarżona zawierała zakłady będąc fizycznie na terytorium Polski czy poza jej granicami ani czy faktycznie to ona logowała się do założonego konta na stronie zagranicznego bukmachera czy zupełnie ktoś inny. A żaden z tych scenariuszy nie został jednoznacznie wykluczony.

Sąd podkreśla również, że na podstawie znowelizowanych przepisów obowiązujących od 01.07.2015 to na oskarżycielu a nie na sądzie spoczywa obowiązek gromadzenia dowodów potwierdzających winę oskarżonego.

Pojawiają się również wątpliwości co do miejsca ewentualnego penalizowanego przez przepis art. 107§2 zachowania sprawcy. Ponieważ zakłady zawierane są przez Internet to stosownie do treści art. 70§2 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że w razie wątpliwości umowę poczytuje się za zawartą w miejscu otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu, a jeżeli dojście do składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu nie jest wymagane albo oferta jest składana w postaci elektronicznej – w miejscu zamieszkania albo w siedzibie składającego ofertę w chwili zawarcia umowy.

Szach… i mat!

WYROK SĄDU REJONOWEGO W BRZESKU

About Author