Lobbyści ustawy hazardowej

Już kilkadziesiąt podmiotów (przedsiębiorców, stowarzyszeń, organizacji, kancelarii) oraz pełnomocników spółek zainteresowanych zgłosiło uwagi do prac nad projektem ustawy o grach hazardowych.

Propozycje zmian zgłaszane są przez praktycznie wszystkie sektory branży hazardowej: pokerzystów, bukmacherów, operatorów automatów do gier, kasyna ale także przez fundacje i stowarzyszenia zaniepokojone zbyt dużą próbą ingerencji rządu w treści zamieszczane w sieci Internet.

Środowiska pokerowe reprezentowane przez Wolny Poker czy Stowarzyszenie „Poker to nie hazard” postulowały przede wszystkim zalegalizowanie pokera on-line oraz gier „cashowych”, a także turniejowych poza kasynem. Sprzeciwiały się również wprowadzeniu monopolu państwa na tę formę rozrywki w Internecie. Wszystkie uwagi tego sektora Ministerstwo uznało za nieaktualne lub nie zostały uwzględnione. Nic dziwnego, jest to w końcu projekt rządowy, a nie stojący do niego w opozycji, ministra Gowina. Wygląda na to że znowu odwlecze się proponowane przez środowiska pokerowe uznanie pokera za dyscyplinę olimpijską. Wciąż bez odpowiedzi pozostaje pytanie czy miała by to być dyscyplina olimpijska rozgrywana w trakcie igrzysk letnich czy zimowych. Czekamy na włączenie się lobbingowe do dyskusji MKOL-u.

Automaciarze zgrupowani w Izbie Gospodarczej Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych postulowali zaniechanie wprowadzania monopolu państwa w sektorze gier na automatach. Argumentowano, że wprowadzenie wyłączności w organizowaniu gier przez państwo nie jest zgodne z zasadą wolności gospodarczej i zaproponowano wprowadzenie systemu licencyjnego, który pozwoliłby na uniknięcie kosztów poniesionych przez budżet państwa w związku z wprowadzeniem monopolu.

Podobne postulaty nie eliminowania z rynku podmiotów prywatnych w organizacji gier na automatach zgłosiły: Forgame Sp. z o.o., Forta Sp. z o.o., Fortuna Sp. z o.o. oraz reprezentująca tę  spółkę Kancelaria Prawna Budnik, Posnow i Partnerzy argumentując, że wprowadzenie proponowanych rozwiązań nie tylko nie zlikwiduje „szarej strefy” w tej dziedzinie ale ją zwiększy ze wszystkimi konsekwencjami społeczno-ekonomicznymi tego zjawiska.

Również Ogólnopolski Związek Pracodawców Branży Rozrywkowej postuluje odejście od monopolistycznych propozycji w zakresie urządzania gier na automatach w kierunku lepszego nadzoru Państwa nad tego rodzaju działalnością. Związek sugeruje zastosowanie w tego typu działalności ograniczeń analogicznych do zastosowanych w ustawie reglamentującej sprzedaż alkoholu precyzując możliwość organizowania gier na automatach tylko w określonych miejscach.

Przedstawiciele dominującego na rynku podmiotu prowadzącego kasyna i (do niedawna) salony gier prezentują interesujące (głównie od strony własnego biznesu) stanowisko. Przedstawiona w zgłoszeniu zainteresowania pracami nad ustawą, spółka Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe a także Stowarzyszenie Menedżerów Firm Działających w Zakresie Rozrywki, Komunikacji i Kultury, (będąca w istocie wewnętrzną organizacją firmową ZPR) bez owijania w bawełnę opisuje jako głównych beneficjentów wprowadzanych rozwiązań, zagranicznych producentów automatów do gier (głównie austriacką firmę Novomatic).

W zgłoszeniu lobbingowym przedstawiciele ZPR oskarżają również konkretnych producentów o świadome zaopatrywanie polskich przedsiębiorców w automaty, które potem trafiły na rynek „nielegalny”. Jako alternatywę dla projektu zmonopolizowania rynku ZPR przedstawia powierzenie prowadzenia salonów gier podmiotom prywatnym uzyskującym zezwolenia na pakiety przy utrzymaniu liczby 20 tys. automatów do gier.

Jeszcze ciekawszą propozycję ustawodawcy składają Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe w dalszej części swoich uwag. Proponują mianowicie powierzenie monopolu Spółce Bingo Centrum oraz odsprzedaż do skarbu państwa udziałów w tej spółce. Udziałowcami w w/w spółce są ZPR S.A., Finkorp oraz Casino Sp. z o.o. czyli firmy „ze stajni” Zbigniewa Benbenka. W swojej naiwności uważają, że jako znaczący gracz na rynku mają prawo do zmonopolizowania go  jedynie przez zmianę barwy i nazwy firmy eksploatującej kasyna.

Jedyną organizacją zabierającą głos, nie związaną  z branżą hazardową jest  Polski Klub Biznesu. W propozycji zgłoszonej przez to stowarzyszenie, najstarsze i najbardziej liczące się w polskim świecie biznesu, znajdujemy dwa ciekawe postulaty.

Jeden dotyczy objęcia monopolem państwa gier losowych, gier w karty i gier na automatach w kasynach – czyli ogólnie mówiąc kasyn. W uzasadnieniu wykazana jest mająca miejsce obecnie miałkość przychodów i brak odpowiedzialnego zarządzania. Prognozowany jest znaczący wzrost przychodów, po zmianie systemu zarządzania i inwestowania. Wnioskowane jest objęcie automatów, hazardu online i kasyn monopolem państwa, w imię odpowiedzialnego kształtowania polityki tego sektora gospodarki  oraz znaczącym zwiększeniu przychodów Skarbu Państwa , przy jednoczesnym powierzeniu prowadzenia tej działalności wskazanym przez Skarb najbardziej kompetentnym podmiotom.

Drugim postulatem jest zmiana opodatkowania zakładów bukmacherskich na 20% od GGR ( różnicy między stawkami wpłaconymi i wypłaconymi) jako konkurencyjnych z obecnie stosowanym. Należy uważać, że  postulaty te, są bardzo rzeczowe, merytorycznie uzasadnione i poparte empirycznym doświadczeniem, szczególnie , że wśród ekspertów PKB występuje Cezary Gizka, bez wątpienia najbardziej kompetentna osoba w branży.

Również inne propozycje zmian w kształcie projektu ustawy zgłoszone przez przedstawicieli bukmacherów brzmią bardzo ciekawie.

Wśród organizacji odpowiedzialnych za poszczególne sektory rynku, ciekawą propozycje złożyła European Gaming and Betting Association (EGBA). Postuluje zmianę restrykcyjnej formy blokowania stron firmom oferującym produkty hazardowe online na rzecz modelu duńskiego. Ten zaś zakłada stworzenie dostępności dla wszystkich produktów online przy zastosowaniu rozsądnego opodatkowania. Jak można się było spodziewać ten głos rozsądku przepadł w gęstwinie innych propozycji.  Główną przyczyną jest stanowisko odmienne niż proponowane w ustawie czyli zmonopolizowanie większości produktów hazardowych.
Kolejne rozsądne propozycje EGBA również nie zostały uwzględnione – zmiana podatku obrotowego dla bukmacherów, legalnego reklamowania się przez wszystkich bukmacherów, czy wprowadzenie okresu przejściowego lub licencji przejściowych.

Szkoda, że ten głos rozsądku przepadł. Organizacja wykraczająca poza granice naszego kraju ma większe doświadczenie i praktykę niż inni lobbyści tego rynku.

Stowarzyszenie „Graj Legalnie” –  w zasadzie jedynym postulatem zgłoszonym przez to stowarzyszenie jest propozycja blokowania stron z nielegalnymi grami hazardowymi i niedozwolonymi reklamami oraz blokowanie płatności. Ponieważ ta uwaga jest zbieżna z projektem, można by stwierdzić, że przedstawiciele tego Stowarzyszenia wtórują propozycjom rządowym, nie zastanawiając się nad głębią tych postulatów.

Reklama, która powinna przynosić zyski firmom związanym ze sportem (bo tam głównie jest ona kierowana) na kolejne parę lat zostanie oddalona Ani kluby ani sport jako taki nie będą miały możliwości wsparcia ze strony bukmacherów. Skończy się także afiliowanie podmiotów, skutecznie przeszkodzi temu Rejestr Stron Zakazanych. Blokowanie zaś płatności na rzecz beneficjentów nielegalnych gier jest po prostu niemożliwe, dziś nikt grający online nie używa swojego konta bankowego jako sposobu finansowania. Do tego celu powstało wiele portfeli walutowych, które działając legalnie w UE nie mogą być blokowane, zajmują się bowiem różnymi innymi transakcjami, nie tylko hazardowymi.

Kolejnym ważnym przedstawicielem bukmacherów jest Remote Gambling Association (RGA).

Postulaty zgłoszone przez tego lobbystę nie odbiegają od innych rozsądnych zgłoszeń zmian, niestety nie uwzględnionych w trakcie prac nad ustawą, a szkoda, RGA proponowała bowiem zmianę zasad opodatkowania: odejście od podatku obrotowego na rzecz podatku od przychodów z gier brutto (GGR). Również idea odstąpienia od blokowania stron na rzecz większej dostępności gamy produktów hazardowych w tym głównie krajowych, nie została należycie zrozumiana.

W świetle tych propozycji dość ciekawie brzmi lobbing Prezesa Totolotka S.A. – Adama Lamentowicza. Zgłoszonych zostało 8 postulatów i żaden nie został merytorycznie przyjęty przez Ministerstwo. Przypomnijmy, że Totolotek jest własnością greckiego Intralotu i obecnie nie prowadzi zbyt intensywnej działalności ze względu na olbrzymie kłopoty z prawem, jakich przy wiedzy obecnego Zarządu Spółki narobił poprzedni przedstawiciel Greków. Interpretacja przepisów w zakresie reklamy doprowadziła do wielu procesów wytoczonych przez Ministerstwo Finansów. Zarzuty dotyczą również obecnego zarządu spółki. Apogeum było wstawianie automatów hazardowych bez zezwolenia przez spółkę – córkę, w miejscach  prowadzonej działalności bukmacherskiej.  W formularzu pan Lamentowicz optuje za oddaleniem artykułu zakazującego udzielania koncesji podmiotom które rażąco naruszały warunki koncesji. Słusznie stara się o oddalenie sytuacji, w której Totolotek musiałby ogłosić upadłość, na skutek braku możliwości dalszego funkcjonowania.

I na niewiele przydał się krótki, choć intensywny, flirt z poprzednim zarządem  Totalizatora Sportowego który w końcu nie zdążył przejąć Totolotka. No cóż, greccy właściciele Totolotka powinni baczną uwagę zwracać na reprezentację, szczególnie w sytuacji kiedy firmą zarządza osoba bez kompetencji branżowych. Rodzinne koneksje na ogół nie gwarantują sukcesu w biznesie.

Ale historia hazardu nie takie cuda widziała.

Autorstwo grafik dotyczących lobbingu należy do Pana Łukasza Jachowicza z materiału „LOBBING PO POLSKU”

About Author